Showing results by narrator "Hakan Çoşar" in All Categories

HALİD ZİYA UŞAKLIGİL (1966 – 1945). Serveti Fünun romancılarından. İstanbul'da doğdu ve yine bu şehirde öldü. İlk okuldan sonra Fatih Askeri Rütiye'sine (ortaokul) gitti ve 17 yaşında okuldan ayrıldı. 1884'te Nevruz gazetesini, daha sonra da Hizmet ve Ahenk gazetelerini kurdu. İzmir Rüştiye'sinde Fransızca öğretmenliği yaptı. İdadi'de Türk Edebiyatı dersi okuttu. Daha sonra Srveti Fünun dergisine girdi ve en büyük romanlarını burada yayımladı.

Hayvan Çiftliği merkezine insan kadar insan olmayan canlıları almış, geçmiş kadar bugünle açıklanabilecek ve ikisiyle ilişki kurmamızı sağlaması mümkün trajik bir romandır. Herkesin okuyabileceği modern fabl örneğidir. Emeklerinin sömürülmesinden ve öldürülmelerinden bıkıp insanlara karşı ayaklanan hayvanların hikâyesidir.

Burası Efsane Futbol Okulu. Dünyanın dört bir yanından gelen yetenekli çocuklar, bu okulda buluşuyor: Messi, Ronaldo, Neymar, Virgil Van Dijk, Cengiz, Kevin De Bruyne, Eden Hazard, Agüero, Neuer ve daha nicesi... Sen de bu okula katılmaya hazır mısın? "Bence futbolun %98'i, başarısızlıkla baş etmek ve ertesi gün oyundan zevk alıp hâlâ gülümseyebilmek ile ilgili", Jürgen Klopp.

Kimileri ona Anka Kuşu dedi, kimileri Fenix, kimileri Zu Kuşu, bazısı Tuğrul Kuşu, yer yer Ateş Kuşu diyen oldu, Zümrüdü Anka da çok yakıştı ona, Simurg da diyen vardı. Nereye gitse bir efsane bıraktı, nereye gitse kulaktan kulağa konuşuldu. İsmi değişse bile her zaman, küllerinden yeniden doğan kuş olarak tanındı. Çünkü, yeniden doğuştur Anka Kuşu, ölümsüzlüktür Anka Kuşu... Ancak sadece ölümsüzlüğü anlatmayacağım size! Ejderhalarla savaşmayı, alev alev yanmayı, kül olmayı da anlatacağım. Ölümsüz olmak için, ölüme teslim olmayı dinleyeceksiniz.

1912 yılının Mart ayında Napoli'deki limanda büyük bir okyanus gemisinden yük boşaltılırken tuhaf bir kaza gerçekleşir. Gazeteler bu kazaya kapsamlı şekilde yer verip fantastik biçimde süslü haberlerle duyururlar olayı. Ancak hiçbir şey göründüğü gibi değildir. Evine gitmek üzere gemiye binen bir Avrupalı, herkesten saklanmak için yalnızca geceleri güverteye çıkan bir doktorla karşılaşır ve doktorla soylu bir İngiliz kadın arasındaki esrarengiz sırrın ortağı olur.

“Kedi Ağacı’ndan kafama iki tane elma düştü. Kiraz ağacından düşen iki elma! Ben daha ne olduğunu anlayamadan birisi konuşmaya başladı: ‘Gökten iki elma düştü, biri sana, birisi yanındaki köpeğe. Üçüncüsü düşmedi; çünkü o, benim elimde.’ Daha önce hiç görmediğim bir kız, ağacın dalına oturmuş, gülerek bana bakıyordu. Elinde tozlu, kalın ve eski bir defter vardı. Daha doğru düzgün yüzünü bile göremeden ağaçtan atlayıp uzaklaştı. Hergünaç bile peşinden koşamayacak kadar şaşırmış, donup kalmıştı.

“Gözlüklü Çocuk, göz açıp kapayıncaya dek bizi gezegenin iki kutbundan birine getirdi. Etrafımız alabildiğine beyazdı. Kuzey Kutbu olduğunu tahmin ediyordum. Her ne kadar güneş olsa da daha önce böyle bir soğuk gördüğümü hatırlamıyorum. Büyük bir derin dondurucunun içindeydim sanki. Çevremizde bir tane bile görmesek de penguenler gibi birbirimize sokulup ilerliyorduk. Bir yandan da etrafımı izliyordum. Beş ay önce çöl sıcağındaydık, şimdiyse dünyanın en soğuk noktalarından birinde. Üstelik her an dünyanın en büyük kara etoburu kutup ayısıyla burun buruna gelebilirdik.”

“Tıpkı Dünya’mıza benzeyen bir gezegenin üzerindeydim. Yerde toprak, toprak üzerinde bitkiler vardı. Bitkiler olduğuna göre, su ve oksijen de olmalıydı. Bunları, bir saniyeden daha kısa bir sürede kafamdan geçirirken maskelerimize gelen uyarı ile oksijenin varlığını da anlamış olduk. İkimiz de maskelerimizi çıkardık ve yürümeyi yeni öğrenen bir bebek şaşkınlığıyla etrafımızı incelemeye başladık. Kocaman ve bomboş bir gezegenin üzerinde, sadece iki kişiydik. Her şeyi en baştan başlatabilirdik.”

“Kedi Ağacı’ndan kafama iki tane elma düştü. Kiraz ağacından düşen iki elma! Ben daha ne olduğunu anlayamadan birisi konuşmaya başladı: ‘Gökten iki elma düştü, biri sana, birisi yanındaki köpeğe. Üçüncüsü düşmedi; çünkü o, benim elimde.’ Daha önce hiç görmediğim bir kız, ağacın dalına oturmuş, gülerek bana bakıyordu. Elinde tozlu, kalın ve eski bir defter vardı. Daha doğru düzgün yüzünü bile göremeden ağaçtan atlayıp uzaklaştı. Hergünaç bile peşinden koşamayacak kadar şaşırmış, donup kalmıştı.

Leonid Fomin, ilk defa Sovyetler Birliği’nde basılan bu derleme ve uyarlama çalışmasıyla bambaşka bir anlayış ve ruhta yazılmış, eğitici, öğretici ve yapıcı nitelikteki bilim kurgu hikayelerinden bir demet sunmaktadır. Gerek batılı gerek Sovyet yazarları tarafından yazılmış uzay öykülerinden oluşan Dördüncü Güneş, öğretici, yarınlara bakış açısını genişletici, insan sevgisini ve hatta bunun ötesinde diğer gezegenlerin canlılarına da yönelecek bir doğa sevgisini derinleştirici bir nitelik taşımaktadır.

Düşse de her zaman ayağa kalkmasını bilen, bol bol çalışan bol bol seven bir bilim insanı. Bilgisi ve sevgisi ile insanların hayatına dokunup, hayatlarının kolaylaşmasına yardım etti. Cumhuriyet değerleriyle yaşayıp yıldızlaşan Doğan Cüceloğlu’nun hayatının her bir satırı size ilham kaynağı olacaktır.

Bu eserde, Tahran'ın yoksul mahallelerinden birinde yaşayan Latif'in gezindiği sokaklardan birinde, bir oyuncakçının önünde kocaman bir oyuncak deve vardır: Püsküllü deve. Bu püsküllü deve, Latif'in yoksul yaşamındaki tek avuntusu ve tek dayanağı olur. Ona ulaşmak sahip olmak istese de bu neredeyse imkânsızdır. Bu yüzden düşlerinde oyuncak deve ile arkadaş olur, birlikte gerçekte gidemedikleri yerlere yolculuk ederler.

Ak Köpüklerden Doğan Aşkın ve Mutluluğun, Sonsuz Güzelliğin Tanrıçası Afrodit. Neden sonra gelenin bir çift güvercin tarafından çekilen bir araba olduğu anlaşıldı. Bembeyaz kuşlar güçlü kanat çırpışlarıyla arabayı Zeus'un tam önüne indirdiler. Tanrıların ağızları şaşkınlıktan bir karış açık kalmıştı. Arabadan inen bu kız kadar güzel bir varlığı daha önce hiç görmemişlerdi. Onların şaşkınlığını fark eden Afrodit, en güzel gülümsemesiyle onlara seslendi. Aşkın ve güzelliğin tanrıçası Afrodit'e yer verin, ey tanrılar ve tanrıçalar! Bunun üzerine Zeus ayağa kalktı, diğerleri de onu izlediler.

Chekhov'un Tüy Kalemindeki Yolculuk Anton; 19. yüzyılın sonlarının ünlü Rus oyun yazarı ve kısa hikâye yazarı, soğuk bir kış akşamında çalışma odasında oturmuştu. Kar, ağaçları kalın bir şekilde örtüyordu, ancak Anton soğuğa aldırmıyordu. Yazıyla meşguldü, eli ritmik bir uyumla sayfalar üzerinde dans ediyordu. Birden, tuhaf bir şey oldu. Anton yeni hikâyesinin ilk birkaç satırını yazarken, tüy kaleminin mürekkebi parlak, eterik bir ışıkla parıldamaya başladı. Oda aydınlandı, antika mobilyaların üzerinde tuhaf gölgeler oluşturdu.

Yaşamını denizden kazanan insanların, hem tehlikeli ve heyecan verici hem de ilginç ve komik serüvenleri... Kitapta yer alan öyküler: Hoşbulduk Selim Dede, Lebip Bey'in Balıkçılığı, Merhaba Kaptan, Merhaba!, Koca Orfoz, Denizin Çağırışı, Deprem, Denizin Oğlu, Denizkızı Adası.

Güzel Sanatların Koruyucusu, Işığın ve. Aydınlığın Tanrısı, Kâhin Tanrı Apollon. Apollon güçlü adımlarla babasının yanına geldi. Zeus ona saf altından yapılmış uzun bir külah, bir lir ve kuğuların çektiği altın bir araba verdi. Şimdi arabaya bin dedi sonra. Kuğular seni doğruca Delphoi'ye götürecekler. Genç tanrı babasının dediğini yaptı ve arabaya bindi. Ancak kuğuların Delphoi'ye doğru uçmadıklarını anlaması fazla uzun sürmedi. Nereye gidiyoruz? diye sordu onlara. Bembeyaz kuşlar, zarif boyunlarını tanrıya doğru çevirerek ona baktılar.

Köylerinde ilkokul olmayan çocuklar kış sabahları uzaktaki okullarına nasıl gidiyorlar? Hakan'ın canı neden sürekli dövüşmek istiyor? Gülmeyi çok seven çocukla niçin ailesi bile fotoğraf çektirmek istemiyor? Üç öykü, üç yanıt.

Henry Thoreau’nun tüketici kültürüne yönelttiği ateşli eleştiriler ve daha basit yaşamayı şairane bir şekilde savunması tam da içinde yaşadığımız aşırı tüketim çağına ithaf edilmiş gibi duruyor. Ne var ki, Thoreau okunması kolay bir yazar değildir. Ağır bir dili vardır fikirlerini de oldukça zorlayıcı, kışkırtıcı bir biçimde ifade eder. Bu nedenle de yazılarına öylesine göz gezdiren bir okur Thoreau’yu okumaktan kolayca vazgeçebilir. Oysa fikirleri kaçırılmayacak kadar değerlidir. Bu kitap, Thoreau’nun gönüllü sadelik felsefesine derin ancak ulaşılabilir bir kaynak işlevi görmektedir.

“Çocuk olmak korkunç bir şey, merak dolu olmak fakat kimseye bir şey soramamak, sanki aptal veya yararsız bir şeymişsin gibi yetişkinlerin karşısında hep gülünç duruma düşmek… Ama ben bu sırrı öğreneceğim, hissediyorum, çok kısa zamanda öğreneceğim.” Stefan Zweig, bu kısa romanında, on iki yaşındaki Edgar'ın annesi ile kendisine baştan babacan bir tavırla yaklaşan Baron arasındaki ilişkinin gelişimini kaleme alır. Çifte standart, toplumsal ayrımlar ve sömürülme duygusu çocuğun doğru yolu izlemesine engel olur.

Dünyaca ünlü edebiyatçı Stefan Zweig'ın kaleme aldığı bu hikâye kendi halkı tarafından erdemin dört adıyla onurlandırılan Virata'nın kişilikkimlik arayışı içindeki uhrevi yolculuğunu anlatmaktadır. Birwagha topraklarında yaşanan bu ezoterik öyküde nihai erdem olan dürüstlük mefhumunun peşinden giden Virata, bugün dahi geçerli olan öğütleriyle insanı kâmil olma yolundaki tecrübelerini her yaş ve kültürdeki okurun anlayabileceği bir şekilde anlatmaktadır.